I'm only human • Trauma & Relatie

Human van Rag’n’Bone Man galmt door mijn hoofd sinds een sessie van afgelopen week. Ergens ben ik in geraakt en blijft aan een haakje van vroeger hangen.

De lieve dame, ook bekend met eetstoornissen, vroeg eerlijk aan mij of ik er helemaal vanaf was. Iets in mij werd geraakt en schrok van deze vraag. Het voelde zich net zo betrapt als het moment in 2007 bij de huisarts.

Ik stond stil, mijn hartslag verhoogde en schoot flink in mijn hoofd. Alsof ik voor de tuchtcommissie moest verschijnen als ik niet het goede antwoord zou geven 😉

Jeetje, wat een herinnering kwam er naar voren! Nee zei ik, want het heeft zeker nog zijn gevoelige plekken, maar heb er voor mijn gevoel wel mijn weg in gevonden.

Er is geen sprake meer van dwang & angst. Geen sterke controle en strak regime van wel of niet eten, maar ik ben mezelf wel bewust van mijn emotioneel eten.

Als ik heel gespannen of vermoeid ben is het meer aanwezig. En terwijl ik het schrijf schiet mij te binnen dat mijn ouders vroeger liefde & genegenheid toonde in ‘lekker en veel’ eten.

Er werd niet geknuffeld of gezegd ‘Ik hou van jou’, maar ik kreeg een cadeuatje, extra lekkers of een heerlijk toetje. Hier begon een link met ‘eten=liefde/genegenheid’.

Deze lieve dame, die mij een enorme spiegel voor hield, zei dat zij echt nergens meer last van had, helemaal genezen. Geen issues meer en zo dankbaar dat ze anderen daarmee kon helpen.

Ik voelde de pijn in mijn hart “ik heb iets niet goed gedaan, want het kan blijkbaar wel, genezen”, maar is het werkelijk zo? Kan ik er ooit helemaal vanaf komen? Want eten is iets dat altijd en overal aanwezig is.

Het liet me niet los en deelde het met mijn lief. Hij zei: waarom kan een ex-roker zo fel zijn tegen anderen? Om zichzelf te overtuigen? Omdat ze er zelf zo’n moeite mee hebben? Zodra ze het ruiken is het een trigger.

Het heeft een bepaalde trekkracht. Je hebt het euforische gevoel gekend en dat gevoel komt een keer terug door bepaalde triggers. Je kan er misschien niet helemaal van genezen, maar wel mee leren dealen.

Leuke zinspeling trouwens ‘dealen’ in een stuk over verslaving 😉

Het gaf me een bepaalde rust. Een erkenning voor het gevecht van een meisje in mij dat blijkbaar veel dieper zit dan mijn beschermende hoofd dacht.

Zit het herstel niet in de kracht dat je onderweg bent? Door jezelf niet voor de gek te houden dat het er niets meer is? Door de pijn en herinneringen erkennen die er van binnen nog zitten?

Hiermee bedoel ik niet te zeggen dat genezing niet bestaat of dat het voor die lieve dame bij mij niet zo kan zijn. Ieder heeft zijn eigen weg & waarheid hierin.

Probeer nieuwsgierig te blijven voor de laag onder de laag. Je bent niet alleen en zoek iemand die je handvatten geeft om, samen met jou, voorzichtig alles wat nog in ‘toen en daar’ zit heel rustig te bevrijden in het ‘hier en nu’.

Ja, het is nog gevoelig bij mij, maar ik ben dapper onderweg samen met alle jongens en meisjes in mij.

I’m only human after all…. en jij?

6 reacties op “I’m only human”

  1. Lieve Marjolijn, wat kwetsbaar en vooral duidelijk. Menigeen zal zich erin kunnen herkennen. Wanneer je in staat bent om de signalen te zien, ben je emotioneel vrij.
    En dat ben je lieve meid.
    Je hebt zoveel weten te overwinnen: een echte ervaringsdeskundige.
    Hartegroet,
    Loek

    1. Dank je wel voor je fijne bericht lieve Loek. We zijn samen dapper onderweg, ieder op onze eigen unieke wijze. En ik hoop oprecht anderen daarmee te kunnen inspireren en mijn lessen door te kunnen geven.

      Dit laatste stukje passie heb ik bij jou mogen ervaren en gezien hoe mooi je ‘de mens’ kan ontmoeten als je oprecht & vanuit je hart deelt. Zonder poespas of tierlantijnen, maar zoals je bent…

      Lieve groet, Marjolijn

  2. Mooi mens, wat een bijzondere interactie. Je bent “human after all”!!
    En bij mij komt de gedachte boven : wat is zij hard bezig zichzelf genezen te verklaren! Hardop zeggen dat ze eroverheen is ( hoe vaak?) Dank voor je openheid ???? hartegroet Arie

  3. Sterk Marjolijn.!!!
    Weer een facet van je gezien. Veel herkenning van de trigger. Er word iets in beweging gezet en dan voel ik even iets van angst. Gelukkig mag het er zijn en haal ik even adem. Ik hoef er niets mee. Ik zie het als een klein testje en kom er dan achter hoeveel ik gegroeid ben. Fijn dat je mij laat zien “I am only human”!????
    Gr. Jacqueline

    1. Ik lees met een lach op mijn gezicht je berichtje Jacqueline, heerlijk! En zelfs nu zie ik je zachtjes groter groeien in de energie 😀 Dank je wel voor dit bericht & de fijne ontmoetingen die we samen hebben gehad 🙂 Lieve groet, Marjolijn

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar top
Trauma & Relatie draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders