Shame – Schaamte is een gevoel wat zoveel dieper doorwerkt dan menig mens in de gaten heeft. Het spreekwoord luidt niet voor niets “Ik schaam me dood”.
Heel lang heb ik dit niet kunnen voelen of op mezelf kunnen plakken. Wel in woorden, maar niet in gevoel. Totdat ik voor de trauma-opleiding weer een reis in mezelf ging maken en ik de ‘ ik schaam me dood’ tot mijn botten voelde.
Lekkere symboliek als je weet dat ik ook zo mager ben geweest, dat ik niets anders was dan een hoopje botten…
Het thema ‘schaamte’ is te complex om kort te verwoorden. Het gaat verder dan blozende wangen, omdat je ergens op betrapt bent of iets verkeerd hebt gedaan.
Mensen met schaamte durven vaak niet meer uit te reiken bang om weer afgewezen te worden of voor veroordeling, maar hoe doorbreek je dan deze ‘vernietigende’ schaamte?
Degene die er zelf mee rondloopt lukt het vaak niet en zal er onbewust alles aan doen om het verborgen te houden, maar ben je een partner of goede vriend, reik dan heel voorzichtig uit.
- Probeer in een moment dat je samen wandelt, in de auto zit of op de bank naar de TV kijkt voorzichtig te vragen hoe het is. Zeg wat ziet of dat jij je zorgen maakt.
- Ben er zonder O.M.A. (oordeel, mening & advies), maar open, eerlijk, nieuwsgierig en nog belangrijker zonder verwachtingen…
- Praat rustig, met een zachte stem en kijk elkaar niet rechtstreeks aan. Dat voelt veiliger, want de schaamte is vaak al zo groots.
Besef jezelf dat de ander de overtuiging ‘ik ben fout’ in zijn/haar systeem heeft zitten, dus doe vooral voorzichtig, geef ruimte en push niet.
Iets wat er al jaren zit kan niet ineens boven tafel komen of als mensen moeite hebben met vertrouwen, dan is het niet dat je dat met een toverstafje kan fixen.
Ook al heb je weinig of geen ervaring met de problemen van de ander, heb de wil om het te begrijpen.
Zij nemen namelijk weer het risico om opnieuw contact te maken… iets wat ze lang niet meer hebben gedurfd…
